De laatste tijd vragen columnisten en ingezonden briefschrijvers in De Volkskrant nogal eens aandacht voor mannen die (te) veel ruimte opeisen in de publieke ruimte. Vanmorgen Aisha Dutrieux. Zij schrijft in haar column over mannen die geweld gebruiken waarvan vooral vrouwen het slachtoffer zijn en stelt de bekende vragen: Hoe is dat mannengedrag te verklaren? Hoe kunnen we het uit de wereld helpen?
Hoe voorkom ik dat mijn zoon zo’n mannetje wordt, vraagt Dutrieux zich af. Ze wil een wereld zonder mannen die anderen overheersen, die oorlogen veroorzaken, zonder mannen die (individueel of in roedelverband) hun handen niet thuis kunnen houden. Ze vraagt zich af of een betere opvoeding de wereld op termijn kan verlossen van de Poetins, Trumps of Bolsonaro’s en ze twijfelt.
Ik ook. Wel ben ik ervan overtuigd dat de ‘strijd’ tegen de mannetjes op alle fronten gevoerd moet worden. Ook in De Volkskrant. We moeten mannetjesgedrag in huis, op straat, in het openbaar vervoer, op het voetbalveld en ook in de (wereld)politiek niet accepteren.
Benoem het, beschrijf het en bestrijd het. Dat helpt. Jutta Chorus laat in haar prachtboek, Alma’s dochters zien dat het nog maar kortgeleden vanzelfsprekend was voor mannen èn voor vrouwen dat vrouwen een stapje terug deden om de mannetjes te laten gloriëren. Zij verafschuwt dat mannetjesgedrag. Bijvoorbeeld van de overbekende Mr G.B.J. Hiltermann. Ze maakt het belachelijk. Mannetjes als Wilders die met opgewonden boeren Sigrid Kaag wegzetten als heks maken zichzelf belachelijk en we moeten hun ventjesgedrag niet accepteren.